Bu hafta sizlere farklı bir şeyler yazmak istedim.Gündem biraz değişsin istedim.Biraz da ailemden bahsetmek istedim.

  Acısıyla,tatlısıyla bir yılı daha geride bıraktık.Nasıl başladı nasıl bitti derken 2018 kapıyı çalmış bile.Zaman su gibi akıp gidiyor derler ya bu olsa gerek.

  2017 yılında oğlum Ali Kıvanç Orhan okulla tanıştı.Öğretmen Yusuf Ziya’da 1.sınıfa başladı.Kasım ayı itibariyle okuma yazma becerisi edinince nasıl mutlu oldu anlatamam.Ya-şama bir adım atmış oldu.Öğretmenimiz Ömer Güner büyük bir sabırla bu süreci yöneterek çocuklarda anlamlı izler bıraktı.Hayatları boyunca unutamayacakları anları oldu.Kolay bir süreç değil.Hakları ödenmez öğretmenlerimizin.

  Bazen küçük şeylerle mutlu olmasını bilmek gerekir.Kaybettiğimiz an anlıyoruz her şeyin değerini.Ufak dokunuşlar yaşamı anlamlı hale getirebilir.Sizler bu yazıyı okuduğunuzda yeni yıla girmiş olacaksınız.2018 yılının herkesin yaşamında yeni umutlar getirmesini dilerim.

  Şimdi ben sizlere oğlumun büyük bir heyecanla kaleme aldığı bir şiiri yayınlamak istiyorum. Kendi o küçük dünyasında;güzel şeyler arzuluyor.Bazen diyorsunuz ki bu dünyayı çocuklar yönetseydi.En azından savaşlar olmazdı.Herkes daha mutlu ve umutlu olurdu.

                                                           TÜRKİYE

             Vatanım için savaşlara girdim.

             Ülkemi güzel vatanımı kurtardım.

             Ve vatanım halk yaralandı.

             Kötü insanlar ülkemizi almak istemiş.

            Atatürk gelmiş ve kötü insanlar yaklaşmak istemiş.

            Ve onları kovmuş ve kaçmışlar.

 

  Oğlumun bir şiiriyle yazımı noktalamak istiyorum.Önümüzdeki yılların herkese sağlık,huzur ve mutluluk getirmesini temenni ederim.

  2018 ‘de yeni gündemlerde buluşmak dileğiyle sağlıcakla kalın…