Bir bayramı daha yolcu ettik.Ne zaman başladı ne zaman bitti anlamadık bile.Su gibi akıp geçti.Anlamadan bitti bile.
Hep bir koşturmacayla başladı öyle de devam etti.Bir yıl boyunca gitmediğimiz akrabalarımızı ve dostlarımızı ziyaret edeceğiz diye hem yorulduk hem de beslenme biçimimizi değiştirdik.
Nedense o güne sığdırmanın telaşı içindeydik.Bayramı şeker gibi geçirme heyacanını yaşarken,bazen de bayram bayram olmaktan çok acıların yaşandığı gün haline gelebiliyor.
Yine bildik görüntüler;kaza haberleri insanı derinden yaralıyor.Bir umutla ve coşkuyla başlayan o bayram sabahları kazayla noktalandı mı artık o bayram olmaktan uzak,dayanılmaz acılar bırakıyor.
Çocukken hatırlıyorum da ;şeker bayramına köyümüze gittiğimizde köyün büyükleri bayram namazı çıkışı sıra oluyorlardı.Herkes birbiriyle bayramlaşıp,kucaklaşıp o güne kavuşmanın mutluluğunu yaşıyordu.Biz çocuklarda o merasime katılıyor büyüklerimizin ellerinden öpüyorduk.O törenden sonra havaya şeker atıyorlar,bizlerde onları kapacağız diye birbirimizi ittiriyorduk.Ne güzeldi o heyecan ve mutluluk.Gene ufak şeylerle mutlu olmuştuk o çocuk halimizle.
Bu bayramda bende ailemle beraber;büyüklerimizi ziyaret etme şansını yakaladım.En azından onların gönlünü almaya çalıştık.Artık o eski bayram ziyaretleri yerini tatil anlayışını getirdi.Üç günlük tatilde bile yollar araba konvoylarından geçilmiyor.
Bizim kültürümüzde var olan bu değerin yavaş yavaş kaybolduğunu görmek insanı üzüyor.Elinde poşet bir yandan şeker toplama çalışan bir yandan da para toplama heyecanını yaşayan çocuklar adeta kayboldu.Nerede bu çocuklar?Nerede o bayramlar?Birbirimize olan güven duygusunu mu yitirdik.
Düşünsenize birbirini sevmeyen ve güvenmeyen bir toplumda bayramlaşma kültürü de erozyona uğruyor.Bırakın toplumu aynı apartmanda bile komşular birbiriyle kucaklaşamıyor-sa bayram bayram olmaktan uzak o hale geliyor.
Dünya geneline baktığımızda İslam alemindede bayramda istenmeyen görüntülerle karşı karşıya kalabiliyoruz.Patlama haberleri, geride gözü yaşlı birçok insan dayanılmaz acılar bırakıyor.
Sokağa çıktığımızda ,dilenen bir kız çocuğu diğer yandan su satmaya çalışan yaşlı bir amca .Bayramı bayram gibi yaşamaktan uzak insanları görünce insanı içi bir tuhaf oluyor.
Düşünsenize bayramı bir şekilde ailesinden ,akrabalarından uzak kutlayanlara ne demeli.Bir hüzün dalgası adeta insanın bütün vücudunu sarıyor.Zor olsa gerek.
Önemli olan bu bayramda paylaşmak değil mi?Bazen sevginizi bazen de acınızı paylaşırsınız.İşte o zaman bayram bayram olmaya yakındır.
Bu haftaki yazımı bayramın 3.sabahı kaleme aldım.Sizler yeni bir haftanın ortasında yazımı okurken her şeyin gönlünüzce olmasını dilerim.Yeni bayram yeni umutlar getirmesi temennisiyle esen kalın...
