Değerli okuyucular bugün ben size Aytekin Karaçoban'dan İstanbul'dan Kalan II şiirini sunmak istiyorum.
Mutlu günler dilerim.
GÜNÜN SÖZÜ
Ben İskender olmasaydım, Diogenes olurdum.
BÜYÜK İSKENDER
İSTANBULDAN KALAN II
Boğaza bakan bir balkonda iki yana açık kollar
seni kucaklamaya yetermiş meğer
orada birdenbire Osmanlı, birdenbire Bizans
birdenbire şimdinin kalburunda elenen arabesk
Galata'nın kalın kaleminden Çiçek Pasajı'na akan
sözün ince kalemlerle düğümlenip çözülmesi
Dinlenmeyi öğrenememiş mekik
gürültü ve koşturmacanın dolusudur
çatılarını durmadan tıpırdatan
senden doğmak büyüyü bir sancı olmalı
Güneş mısır koçanındaki altın dişleriyle
gülmüyor sende her zaman
Babamın Ankara sevgisini gezdirdim sende
başı döndü zavallının
"Oğlum beni öldürdü baba
ben seni öldürememişken daha"
Uzaklardan getirdiğim bu cümle
kendine yer aradı her adımında
Taşranın biçtiği elbise
dar geliyor hantal bedeninde İstanbul
ne anlamı var sırrını tırnaklarına kazıdığın
ayna önünde boy vermenin
Dilin Anadolu'da bir Anka;
çakmaktaşı orada gizlice besliyor kıvılcımlarını
Biliyorum, izliyorum, bekliyorum
alev kulesini kutuplarının ortasına dikecek sanki
Onun için mi derinliğini ölçsün diye
bir karabasanı uykuma daldırman?
AYTEKİN KARAÇOBAN
