<span style="font-size: 14px;"><span style="font-family: Arial;"><span style="line-height: 115%;">Yalova'da kelimenin tam anlamıyla bir insanlık dramı yaşanıyor. Hayatı boyunca hiç evlenmeyen 70 yaşındaki İsmail Ayvaz yıllarca çobanlık yaparak geçinmiş. Ancak yaşadığı ortopedik sorunlar nedeniyle elden ayaktan düşen yaşlı adam çalışamaz hale gelince çareyi Yenimahalle'de kullanılmayan yıkık dökük bir eve sığınmakta bulmuş. Yaşayan hiç bir yakını olmayan yaşlı adam komşuları tarafından getirilen yemeklerle hayatta kalmayan çalışıyor. Çoğu kez günlerce sadece kuru ekmek yiyen yaşlı adam yine bir hayır severlerin verdiği elektrikli şofben de bozulunca 1 yıldır sıcak su yüzü görmedi. Soğuk su ile yıkanmak zorunda kalan yaşlı adam en çok da kış günlerinde zorlandığını söylüyor. Yalnızlığın çok zor olduğunu belirten yaşlı adam, "Ölsem kimsenin haberi olmaz" diyerek başladığı sözlerinde, "Eğer çalışabilecek durumda olsam kimseye yük olmam. Ama çalışamıyorum. İstesem de zaten bu halde bana kimse iş vermez. Umarım devletimiz bana da yardım elini uzatır" dedi. <br /> <b><br /> "Ağrıdan Uyuyamıyorum"</b><br /> <br /> Sağlık sorunları olduğunu dile getiren yaşlı adam, "Hastaneye gittiğimde gerekli tedavilerimi yapıyorlar. Ama çoğu kez hastaneye gidemiyorum. Bazı geceler ağrılarımdan uyuyamıyorum" şeklinde konuştu. <br /> <b><br /> Ocağı Var Tüpü Yok</b><br /> <br /> Adeta bir harabeyi andıran evde bir mutfak bölümü yapan yaşlı adam yine komşularından gelen bir ocak ve mutfak eşyalarını kullanarak kendisine yemek yapmaya çalışıyor. Ama çoğu kez tüp olmadığı, tüp olduğunda da erzak bulunmadığı için yemek yapamadığını dile getiren İsmail Ayvaz, "Komşularım yemek getiriyor. Onu yiyorum. Bazen de yumurta getiriyorlar. Onu yapmak istediğimde bazen tüp olmuyor. Zaten tüpü de komşularım dolduruyor. Tüp olunca da erzak olmuyor. Yani çoğu kez mutfağımı kullanamıyorum" diye konuşuyor. <br /> <b><br /> "Geceleri Kendi kendime Konuşuyorum"</b><br /> <br /> İsmail Ayvaz isimli çaresiz yaşlı adamın tek hayali ise bir huzur evine yerleştirilmek. En çok da sohbet edebilecek bir insana ihtiyaç duyduğunu söyleyen Ayvaz, "Açlık, yokluk, hastalık bir kenara da en kötüsü yalnızlık. Çoğu gecelerde kendi kendime konuşuyorum. Eğer imkan olurda huzurevine yerleştirilirsem en çok da yanımda konuşabileceğim birilerinin olmasına sevineceğim" dedi. <br /> </span></span></span><span style="font-size:10.0pt;line-height:115%; font-family:"Arial","sans-serif";mso-fareast-font-family:Calibri;mso-fareast-theme-font: minor-latin;mso-ansi-language:TR;mso-fareast-language:EN-US;mso-bidi-language: AR-SA"> <!--[if !supportLineBreakNewLine]--><br /> <!--[endif]--></span>