Resulullah (sav) efendimizin zamanında her türlü fenalığı yapan birkaç kişiye bir duraklama geldi. Dediler ki: BU yaptığımız işler doğru değil, biz nereye gidiyoruz? İnsanlara niçin kötülükte bulunuyoruz. Birbirlerini teşvik ederek: peki şimdi ne yapalım? Ve hemen kelime-i şahadet getirelim ve islama girelim dediler. Ama sonra: bu kadar fenalıklarla İslam bizi kabul eder mi diye düşündüler. Aralarında istişare yaparak peygamber (sav) efendimize şöyle bir mektup yolladılar: “Biz yaptıklarımıza pişman olduk, İslama girmek istiyoruz. Fakat Mekke’de duymuş olduğumuz şu ayet bizim Müslüman olmamızı engelliyor. Este izü billah” Kaynak Furkan süresi ayetler 68-69) mealen o kullarki Allah (cc) ile beraber başka ilaha tapmazlar, Allah’ın haram kıldığı canı haksız yere öldürmezler ve zina etmezler, bunları yapan günahının cezasına kavuşur. Kıyamet günü azabı kat kat olur ve orada alçak olarak ebedi kalırlar. Çünkü bu alemde yaşarlarken ne Allah ne de insan tanımadılar. Her şeyi tabiat ve kendilerinin nefsi için düşündüler onun içindir ki: Furkan süresine maruz kaldılar. Allah kimseyi öyle olan kullarından eylemesin. Amin